17 lat temu, 2 kwietnia 2005 r. o godz. 21:37 w wigilię Niedzieli Miłosierdzia Jan Paweł II powrócił do domu Ojca. Całym swym życiem i pontyfikatem dawał świadectwo głębokiej wiary w Chrystusa. Sobota, dzień szczególnej czci Maryi, ukochanej Matki Jana Pawła II. Jego biskupie, a później papieskie motto „Totus Tuus” towarzyszyło Mu tak naprawdę od najmłodszych czas. Po śmierci mamy Emilii, ojciec wskazując na Niepokalaną powiedział do małego Karola: „Teraz Ona będzie Twoją matką”.

2 kwietnia 2005 r. wieczorem, po Apelu Jasnogórskim, wierni zgromadzeni na Placu św. Piotra modlili się na różańcu. Przez Matkę Bożą kierowali swe modlitwy do jej Syna. Właśnie zakończyło się nabożeństwo, gdy abp Leonardo Sandri przemówił do zgromadzonych: „Najdrożsi bracia i siostry, o godz. 21.37 nasz ukochany Ojciec Święty powrócił do Domu Ojca”.

W czasie Mszy za zmarłych, kapłan modli się słowami: „życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia się, ale się nie kończy”. Ta prawda wypływa z nadziei jaką dał Chrystus przez swe Zmartwychwstanie. Tę nadzieję wyznawał i głosił Papież Pielgrzym Jan Paweł II, a tego dnia – 2 kwietnia 2005 r. – stała się ona Jego rzeczywistością.

Cały świat zamarł. Wszyscy chrześcijanie, wszyscy ludzie, którzy doświadczyli obecności, ciepła i serca Papieża z Wadowic pogrążeni byli w głębokim smutku.

Dziś święty Jan Paweł Wielki, Apostoł Bożego Miłosierdzia, mistyk – kanonizowany 27 kwietnia 2014 roku – wstawia się za Kościołem i całym światem, wstawia się za nami.

Źródło: Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach